Καλώς ήλθατε στην ιστοσελίδα ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ .
Δημιούργησα αυτήν την ιστοσελίδα για να καταθέσω σκέψεις και συναισθήματα μέσα από την παράδοση μας .
Η μαντινάδα πάντα αποτελούσε αυθόρμητη έκφραση του λαού της Κρήτης.
Είναι δεκαπεντασύλλαβος ομοιοκατάληκτος στίχος , περικλείει σχεδόν πάντα εσωτερικές ανησυχίες και εικόνες .
Τις χώρισε η παράδοση μας σε ερωτικές , σκωπτικές , ευκαιριακές κλπ .
.
|
|
ΟΙ ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΜΟΥ
Χρόνε διαβάτη των καιρών
καταλυτή τση ζήσης
εκείνη απ' τη σκέψη μου
δεν μπόρεσες να σβήσεις.
.
Έχει φορές η σκέψη μου
που φεύγει και τη χάνω
και σα γυρίζει λέει μου
δίχως τζη πως δεν κάνω..
.
.
Με τη βροχή γενήκανε
ένα τα δάκρυα μου
και ποταμοί πλημμύρισαν
να πνίξουν την καρδιά μου.
ένα τα δάκρυα μου
και ποταμοί πλημμύρισαν
να πνίξουν την καρδιά μου.
.
Επάντηξε μου η μοναξά
και μου 'δωκε τη χέρα
μα 'σύ 'σαι μες στη σκέψη μου
και κάνεις μου παρέα.
.
Στη στράτα όντε σε θωρώ
άλλος να σ' αγκαλιάζει
άλλος να σ' αγκαλιάζει
ντελόγω πέφτουν κεραυνοί
έκεια που ο ήλιος λιάζει.
.
Του χρόνου τάμα ήκαμα
παλιά πληγή να κλείσει
μ' αυτός δεν τα κατάφερε
στη σκέψη να σε σβήσει.
.
.
Πάει καιρός με το μυαλό
που 'χομε λογοφέρει
γιατί μακριά σ' έχει η καρδιά
μ' αυτό κοντά σε θέλει.
.
.
Ώφου παράξενος σεβντάς
δε μοιάζει με τσοι άλλους
αυτούς που παίρνουν το μυαλό
και τσοι 'πανε μεγάλους.
.
Φεγγάρι μου θα σου κλουθώ
πριχού ο ήλιος φτάξει
πριχού ο ήλιος φτάξει
τση νύχτας όνειρα βαστώ
κι η μέρα μη τ' αρπάξει.
κι η μέρα μη τ' αρπάξει.
.
Πολλά ΄ναι τ' άστρα τ' ουρανού
μα μένα δε με γνοιάζει
εσύ 'σαι ήλιος στη καρδιά
που μέρα νύχτα λιάζει.
.
.
Για σενα χίλιες αφορμές
βρίσκει μου η καρδιά μου
και κάνει στάσεις σα περνάς
μην ακουστεί κερά μου.
.
Καιρός δε μου πομένει μπλιο
μ' έρωτες ν' ασχολούμαι
παλιάς αγάπης πίσματα
στη σκέψη μου κλουθούνε.
.
Εγώ κι αν έχω βάσανα
δεν τα 'χω μετα σένα
φταίει η μοίρα μου θαρρώ
που τα 'χει αλλιώς γραμμένα.
.
Σ' άλλη καρδιά κι αν βρίσκεσαι
εμένα δε με γνοιάζει
εμένα δε με γνοιάζει
γιατί κατέχω η σκέψη σου
εμένα αγκαλιάζει.
.
εμένα αγκαλιάζει.
.
Ώφου παντέρμη μου καρδιά
μα πε μου πως αντέχεις
έρωτες σε χτυπήσανε
μα 'συ ολόρθη στέκεις.
.
.
Ο λογισμός μου κόντηνε
καρδιά δεν την ορίζει
μοιάζει πουλιού που δε πετά
και χάμε στραταρίζει.
.
.
Ο χρόνος ας εμπέρδενε
κι οπίσω να γυρίσει
κι οπίσω να γυρίσει
να ξανανιώσει η καρδιά
να σε ξαναγαπήσει.
.
να σε ξαναγαπήσει.
.
Ω το πατέρμο το σεβντά
κι εγιάγυρε-νε πάλι
κι εγιάγυρε-νε πάλι
και δεν εκάτεχε η καρδιά
'πο που 'τανε η ζάλη.
.
'πο που 'τανε η ζάλη.
.
Τη σκέψη εξεπασούλιζα
οψάργας μες τη νύχτα
ω στο παντέρμο τ' όνειρο
και αγκαλιά μου σ' είχα.
.
Χρόνε διαβάτη των καιρών
καταλητή τση νιότης
στην αγκαλιά ας γύριζα
τσ' αγάπης μου τση πρώτης.
.
Σα του χειμώνα κεραυνούς
μου ρίχνεις και με καίνε
και δεν εκάτεχα κι εγώ
τα μάτια γιάντα κλαίνε.
.
Σταλαγματιές τα δάκρυα
μια θάλασσα γεμίζουν
να πλένε οι αναμνήσεις μας
εσένα να θυμίζουν.
.
.
Σα του χειμώνα κεραυνούς
μου ρίχνεις και με καίνε
και δεν εκάτεχα κι εγώ
τα μάτια γιάντα κλαίνε.
.
Σταλαγματιές τα δάκρυα
μια θάλασσα γεμίζουν
να πλένε οι αναμνήσεις μας
εσένα να θυμίζουν.
.
Κάμε κερά μου όσα θες
στον έρωτα μας λάθη
μα τη καρδιά τη ξέτρεξα
από νωρίς στα πάθη.
.
Ρόδο μου που στον κήπο μου
είσαι μεγαλωμένο
με των ματιών μου δάκρυα
θα σ' έχω ποτισμένο.
.
Αρχική Σελίδα
Αυτός το πεδίο είναι κενό.
Αρχική Σελίδα
Αυτός το πεδίο είναι κενό.
Αρχική Σελίδα
Αυτός το πεδίο είναι κενό.
Αρχική Σελίδα
Αυτός το πεδίο είναι κενό.
ΣΥΝΗΘΕΙΑΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
..το χέρι γερασμένο οι ρυτίδες σχημάτισαν παράλληλα ρυάκια. .
Σημάδι ο χρόνος βαθύ στο πέρασμα του άφησε . .
Η πείρα μάρτυρας της ζωής .
Το βλέμμα βλοσυρό , κουρασμένο , τα βλέφαρα κουρτίνες που τσαλακώθηκαν . Αφήνουν το λιγοστό φως να περάσει .
Το χέρι αδύναμο σηκώνεται αργά να εμποδίσει τον χρόνο να κυλήσει . .
Μάταια είναι πλέον αργά.------
. . μαζεμένα φύλλα στην άκρη του λιθόστρωτου , φθινόπωρο και η νύχτα δεν άργησε να φανεί . .
Εμείς , πριν το τέλος γευτήκαμε τις σταγόνες που αλήτικα από τον ουρανό έπεφταν .
Η ζωή , ταινία μικρού μήκους άχρωμη . .
Σκούρα ρούχα , έτσι απλά γουστάρουμε να είμαστε ασορτί με τις ελπίδες μας , η νύχτα μας ταιριάζει , μας κρύβει , μας αγκαλιάζει , έχομε τα ίδια όνειρα , σκοτεινά . Έτσι να μην μας βλέπουν , απαρατήρητοι να περνάμε και γελώντας να υποβαθμίζουμε την σκηνή .
Γιατί έτσι μας αρέσει , να κοροϊδεύουμε την ώρα , να γελάμε και η βροχή να μας τρυπά τα δέρματα , να φτάνει μέσα μας βαθιά , γιατί έτσι την βρίσκουμε . .
Άλλωστε τι μας έμεινε ακόμη , λίγες σκοτεινές ελπίδες με ανούσιο τέλος . .
Κι εσύ με τρόπο βίαιο θες να ξεπεράσεις το πεπρωμένο σου , προσπαθείς , μα που πας , κάπου εκεί σε περιμένει η πραγματικότητα , σκληρή , αδίστακτη να σε κατασπαράξει . .
------
------
. . .ήθελα να γράψω μια σημείωση στο κιτρινισμένο σημειωματάριο της ζωής . . Ξέρεις , σαν κι αυτές που γράφουμε σ' ένα πρόχειρο χαρτί ή στο πίσω μέρος ενός πακέτου τσιγάρων , ώστε να το θυμηθούμε την επόμενη ώρα . . Ήθελα να γράψω μια μου σκέψη που πέρασε αστραπή από τις παρυφές του μυαλού . .
Δυό , τρία λόγια για τις στιγμές που μένουν στην μνήμη ανεξίτηλα χαραγμένες , που μας γυροφέρνουν και μας τρυπούν την σκέψη ..
Να γράψω για τις στιγμές που ήθελα να ακουμπήσω πάνω σου κι εσύ τράβηξες τον ώμο σου . . Τι να το κάνω αν εσύ απλόχερα μου χάρισες κάποιες στιγμές . . Όταν σε χρειάστηκα ήσουν απλά μια ανάμνηση . .
Κιτρινισμένες σκέψεις σε ωχρό τοπίο όπου η ζωή θέλησε να αφήσει να απλώσουμε τα όνειρα μας , τρέμει το φως γιατί οι άνεμοι τρέχουν να κρυφτούν . . Δίπλα μας πέρασαν , άφησαν την παγωνιά τους , να μας θυμίζει πως οι μέρες μας ήταν χειμωνιάτικες . . Βιαστήκαμε , δεν αφήσαμε την άνοιξη να ζεστάνει τα δέντρα , ν' ανθίσουν .
Πικραμένες αναμνήσεις μιας χαμένης μέρας που ρίξαμε πέτρες στον ήλιο να τρέξει προς την δύση . .
ΟΙ ΕΓΝΟΙΕΣ ΜΟΥ
. να μη μιλείς σαν δε γροικάς , μην ξέρεις σα δε μάθεις , κι αφού δεν είδες να μη λες , μην κάνεις υποθέσεις .
Όπου σε θέλουν κάθισε αλλά μη πολυκάτσεις κι αν σε ρωτούνε για να πεις τι κρύβει η ψυχή σου , θαρρώ η ώρα έφταξε να τσ' αποχαιρετήσεις .
Ο τόπος μας
Προϊόντα: 1 - 8 από 8
Αρχική Σελίδα
Αυτός το πεδίο είναι κενό.
